یاد خدا در کلام روشنک عجمیان

روشنک عجمیان با انتشار این عکس نوشت:

حتما هفته خوبی خواهد شد 

با یاد خدا باشید و در آغوش گرم و عاشق پروردگار

 نام:روشنک عجمیان

تاریخ تولد:20 بهمن 1355

محل تولد:تهران

پیشه : بازیگر و مجری

سال های فعالیت:1372 تاکنون

همسر:مهریار حمیدی

فرزندان:یک دختر بنام آروشا

---------------------------------------------------

زندگی خصوصی روشنک عجمیان بازیگر سینما

روشنک عجمیان متأهل است و در سال 1382 با مهریار حمیدی ازدواج کرده و حاصل ازدواجشان دختری به نام آروشا است.

ماجرای آشنایی و ازدواج روشنک عجمیان

 مهریار حمیدی در گفتگویی درباره آشنایی خود و همسرش می گوید:آنچه بیشتر مرا جذب روشنک عجمیان کرد، صداقت و پاکی بود که در وجود او دیدم. شاید جالب باشد که بگویم آشنایی ما هم خودش می تواند داستان یک کتاب شود و من برای شروع این آشنایی ممارست ها به خرج دادم. 30 بار به تماشای یک نمایش رفتم تا جایی که دیالوگ هایش را از بازیگران بهتر ادا می کردم. 

زندگی در کانادا و ایران

مهریار حمیدی دانش آموخته مهندسی صنایع است .می گوید می خواستیم به کانادا مهاجرت کنیم و روشنک اصلا نمی توانست بپذیرد، از نظر منطقی حرف من درست بود اما می دیدم حق ندارم احساس او را نادیده بگیرم و حس او به منطق من ارجحیت داشت. گویا در نهایت حمیدی و روشنک عجمیان برای اینکه به نظر یکدیگر احترام بگذارند تصمیم می گیرند بین ایران و کانادا در رفت و آمد باشند یعنی برخی فصول سال در کانادا زندگی کنند و برخی فصول در ایران هستند .

جراحی زیبایی روشنک عجمیان

من کلا با جراحی زیبایی در بازیگران موافق نیستم چون بازیگر مدل نیست و باید چهره کاملا طبیعی داشته باشد تا بتواند در هر نقشی باورپذیر جلوه کند اما در عین حال عنوان می کنم اگر کسی این کار را انجام داده ارتباطی به من ندارد و من اجازه قضاوت در مورد دیگران را به خود نمی دهم.

فعالیت هنری روشنک عجمیان

روشنک عجمیان فعالیت خود را از سال 1372 با کلاس های بازیگری و تئاتر شروع کرد، از همین کلاس ها رفته رفته توانایی های خود را به رخ کشید، اولین تجربه حرفه ای در بازیگری در سال 1376 در سریال گوهر کمال بود.

حضور موفق این بازیگر را در سریال کوچه اقاقیا در سال 1381 و جایزه بزرگ مهران مدیری در سال 1383 و پس از آن در اجراهای تلویزیونی چند مسابقه پرمخاطب، چهره او را مشهور کرد.

مجری گری روشنک عجمیان

روشنک عجمیان نیز از جمله بازیگرانی است که توانایی اجرا را دارد، فعالیت اش در مجری گری را از سال 1381 با برنامه چشم انداز آغاز کرد، اجرای مسابقه پلکان در سال 85 و همسران در سال 88 از دیگر کارهای جذاب وی بود.

فیلم شناسی روشنک عجمیان

سینمایی های روشنک عجمیان

1395 این زن حقش را می خواهد

1387 سوگند

 1387 کارناوال مرگ

 1387 یک اشتباه کوچولو

 1387 کتاب قانون

 1384 ابراهیم خلیل الله

 1381 عشق فیلم

 روشنک عجمیان در مجموعه تلویزیونی

 1395 شهرک جیم

 1394 حالت خاص

 1392 لبخند خدا

 1391 سایه روشن

 1390 راه در رو

 1389 تلنگر

 1389 دانی و من

 1388 مهمانپذیر سعادت 2

 1387 طلاق در وقت اضافه

 1387 کارآگاهان

 1386 پاتوق

 1386 مرد هزار چهره

 1386 یک وجب خاک

 1385 پنجره

 1384 یک و نیم هفته

 1384–1383 پیله های پرواز

 1383 هتل پاپلی

 1383 جایزه بزرگ

 1382 داغ عشق

 1381 کوچه اقاقیا

 1381 آتیه

 1379 لحظه قاصدک

 1378 کاشانه

 1377 گوهر کمال

گفتگو با روشنک عجمیان

شما مدتی هم اجرا می کردید، اما چند سالی است که این حوزه را کنار گذاشته اید. علت خاصی دارد؟

بله، درست است. بعد از مدتی که در این عرصه فعالیت کردم، احساس کردم کمی در تنگنا و محدودیت قرار گرفته ام و نمی توانستم با آنها کنار بیایم و بعضی از محدودیت ها برایم خوشایند نبود. به همین دلیل تصمیم گرفتم اجرا را کنار بگذارم. دلیل دوم این تصمیم هم به این قضیه برمی گردد که به سبب ورود به عرصه اجرا دو پیشنهاد بازیگری خوب را از دست دادم. متاسفانه بعضی از همکاران مجری - بازیگر را برای ایفای نقش دعوت نمی کنند.

مگر این دو با یکدیگر منافاتی دارد؟

نه و اگر از نظر آنها دارد چرا مجریانی هستند که بازیگر می شوند یا بازیگرانی که به عرصه اجرا می آیند و هر دو را هم همزمان دنبال می کنند؟!

 مصاحبه خواندنی با روشنک عجمیان

حال کدامیک از این دو حوزه برایتان مطلوب تر است؟

مسلما بازیگری. زیرا رشته تحصیلی ام در دانشگاه بوده و تمام تلاشم را از ابتدای فعالیتم تاکنون بر آن صرف کرده ام. هر چند جذابیت اجرای زنده هم بسیار زیاد است.

خودتان را در کدامیک موفق تر می دانید؟

به هر حال من شناخت بهتری از بازیگری دارم. مباحث تئوریک آن را بیشتر می شناسم و بنابراین می توانم در عمل و اجرا هم موفق تر باشم. اما طبیعتا شناختم نسبت به اجرا کمتر است هر چند شاید بتوانم در عمل آن را اجرا کنم.

واکنش مردم نسبت به اجراهایتان چطور بود؟

مردم همیشه لطف دارند و آن را دوست داشتند.

از میان تجربه های اجرا کدامیک را بیشتر از بقیه می پسندید؟

من تاکنون در چهار برنامه تجربه اجرا داشته ام، اما مجموع این برنامه ها تقریبا در هشت سال پخش و چند بار از شبکه های مختلف بازپخش شد.

به آنها اشاره می کنید؟

 برنامه زنده ای در شبکه جام جم که هشت سال اجرای آن را برعهده داشتم. اما آنچه فکر می کنم بیشتر دیده شد اجرای مسابقه های پلکان و همسران بود که دومی را با آقای علیرضا خمسه اجرا می کردم. پلکان هم رقابتی بین چند زن و شوهر بود و به تنهایی آن را اجرا می کردم.

 شما هم معتقدید نقش های تاثیرگذاری برای زنان در سینما و تلویزیون نوشته نمی شود؟

 درباره سینما چنین اعتقادی ندارم هر چند نقش های تاثیرگذار سینما برای مردان بیشتر است. اما درباره تلویزیون این گفته صدق می کند و معمولا خانم ها محور داستان سریال های تلویزیونی نیستند.

 چقدر به سینما می روید؟

 خیلی کم.

 چرا؟

 فضای حاکم بر سالن ها را دوست ندارم. تیتراژ فیلم ها گاهی از نیمه قطع می شود یا اصلا اکران نمی شود یا تماشاگران در لحظه های تراژیک می خندند و از این اتفاقات چندان خوشم نمی آید.

آخرین باری که به سینما رفتید؟

 برای دیدن «جدایی نادر از سیمین» بود.

 آخرین فیلم ایرانی که دیدید، چطور؟

 «گذشته» اصغر فرهادی. البته این به استثنای اکران های خصوصی است که دعوت می شوم و در آن شرکت می کنم.

 تئاتر هم دنبال می کنید؟

 بله، آن را بیشتر از سینما دنبال می کنم.

 آخرین تئاتری که تماشا کردید؟

 «روز ولنتاین» به کارگردانی منیژه محامدی که دوست خوبم شهره سلطانی هم در آن بازی می کرد.

 و آخرین حضورتان در تلویزیون به سریال «شهر من شیراز» برمی گردد که فروردین امسال پخش شد.

 بله، البته بعد از آن در دو تله فیلم هم بازی کردم که پخش شد، اما معمولا سریال ها بازتاب بیشتری در تلویزیون دارد.

بازی کدام بازیگران ایرانی را دوست دارید؟

 گوهر خیراندیش، فاطمه معتمدآریا، پرویز پرستویی و بسیاری دیگر. از میان جوان ترها هم بازیگران خوبی را می توان پیدا کرد.هر چند خیلی ها الکی به این حرفه آمده اند، اما بازیگران خوبی هم مثل مجید جوشقانی را می توان نام برد. آخرین سریالی که دیدم «تنهایی لیلا» بود که بازی بهروز شعیبی و مینا ساداتی را هم در آن دوست داشتم.

کارگردانی هست که دوست داشته باشید فرصت همکاری با او پیش بیاید؟

بله، ناصر تقوایی.

 نقش خاصی که بخواهید ایفا کنید، چطور؟

 نه، به آن فکر نکرده ام. بیشتر عمق نقش برایم مهم است.

 شما از جمله بازیگرانی هستید که نمی توانیم شما را به پرکاری در یک ژانر خاص نسبت دهیم.

 من تاکنون بیشتر در نقش های جدی بازی کرده ام، اما شاید بیشترین بازی هایی که از من دیده شده به سریال های طنز و کمدی برمی گردد. مثلا «کوچه اقاقیا» و «جایزه بزرگ » جزو همین کارهاست که در ذهن مردم نقش بسته است.

خود را بازیگر خوش شانسی می دانید؟

 نه، چندان خوش شانس نبوده ام، اما همیشه خدا را شکر می کنم که به عنوان بازیگری که بدون هیچ گونه پشتوانه ای وارد این حرفه شده، توانسته ام هدفم را پیش ببرم. من 19 سال قبل بازیگری را به طور حرفه ای شروع کردم. به کلاس های آموزشی این رشته رفتم و در دانشگاه هم آن را دنبال کردم. هیچ آشنایی نداشتم. همسرم هم آدم رسانه ای نبود. اهل رفت و آمدهای هنری خاصی هم نبودم.

 نخستین تجربه حرفه ای تان به کدام اثر برمی گردد؟

 «گوهر کمال» در سال 76 به کارگردانی عباس رنجبر.

 کدام نقش روی شما بیشتر تاثیر گذاشت؟

 نقشم در سریال کوچه اقاقیا، «گوهر کمال» و «کتاب قانون»، همین طور در تله فیلمی به نام «بی خوابی شیرین» به کارگردانی رضا حامدی خواه هم بازی کردم که نقشم را در آن بسیار دوست دارم.

چند فرزند دارید؟

یک دختر پنج ساله به نام آروشا.

معنای نام او چیست؟

درخشان.

بازیگری را به او هم توصیه می کنید؟

بله، چراکه نه. البته تصمیم نهایی را خودش می گیرد. او می تواند وقتی بزرگ شد هر رشته ای را که بخواهد دنبال کند. مثل پدرم که من را به بازیگر شدن تشویق و همیشه از من حمایت کرد. من هم تجربه هایم را در اختیار فرزندم می گذارم و از او می خواهم که از مسیر درست وارد دنیای بازیگری شود.