غلامرضا رضایی از همسرش رونمایی کرد

شروع دوران فوتبال

غلامرضا فوتبال را در آکادمی فوتبال ولیعصر شیراز شروع کرد. او از سال 1377 تا سال 1379 در این آکادمی حضور داشت. او در ادامه به تیم جوانان باشگاه برق شیراز پیوست. رضایی 4 سال برای این تیم بازی کرد.

غلامرضا رضایی و همسرش

فوتبال باشگاهی

رضایی در سال 1383 و با پیراهن تیم فجر شهید سپاسی شیراز وارد دنیای حرفه‌ای فوتبال شد. او سه سال بازیکن زردپوشان شیرازی بود و در 75 بازی 11 گل به ثمر رساند. خیلی از فوتبال‌دوستان ایرانی او را با پیراهن زرد فجر شناختند.

این بازیکن در ادامه به تیم صبای قم پیوست. او دو سال بازیکن این تیم بود و در 59 دیدار رسمی وارد زمین چمن شد. او 12 بار دروازه رقیبان را باز کرد. غلامرضا در فصل 1388-1389 با پیراهن تیم فولاد خوزستان وارد میدان شد و در 17 بازی 7 بار گلزنی کرد.

درخشش در تیم‌های مختلف باعث شد توجه مدیران پرسپولیس جلب شود. رضایی در سال 1389 با باشگاه بزرگ و محبوب پرسپولیس تهران قرارداد امضا کرد. وی در زمان پیوستن به باشگاه پرسپولیس در مورد اهدافش گفت:

«پرسپولیس بسیار بزرگ است و محبوب دوستدارانش. این محبوبیت به آسیا و حتی خیلی دیگر از کشورهای دنیا هم رسیده است. این تیم از هوادارانی بهره می‌گیرد که خیلی از تیم‌های دیگر حسرت آن را می‌خورند، فرق پرسپولیس با دیگر تیم‌ها همین است. این شرایط که در تیم ما موجود است در تیم‌های دیگر وجود ندارد و این مسئله همه چیز را متفاوت پیش می‌برد. از حاشیه‌های بسیار گرفته تا توقع بالا از تیم و حضور بازیکنان بزرگ و ستاره که باید توقع‌ها را برآورده سازند. در این تیم اگر مواظب نباشی و حواست به خودت نباشد، در آن واحد و در یک لحظه حاشیه نابودت می‌کند و همه چیز را در یک لحظه می‌بازی. بازیکن پرسپولیسی باید خیلی مراقب باشد. در پرسپولیس از آب خوردنت تا غذا خوردن هم حاشیه درست می‌کنند. از همین بگیر تا آخرش تا همه چیز دستگیرت شود. از این مسائل هرچه بگویم، کم گفتم. هدف من اول این است که برای این هواداران پرشور گلزنی کنم و خوشحالشان کنم و خودم لذت ببرم و حضور در پرسپولیس را در کارنامه خودم ثبت کنم و اینکه از پرسپولیس به اوج آرزوهایم برسم و به بهترین تیم‌ها بروم و فوتبال بازی کنم.»

او سه سال وینگر و مهاجم سرخپوشان پایتخت بود. او 54 بازی در لیگ انجام داد و 10 بار دروازه رقبا را گشود. غلامرضا همراه با پرسپولیس قهرمانی در جام حذفی ایران را تجربه کرد.

این مهاجم سریع و گلزن در سال 1392 برای دومین بار پیراهن تیم فولاد خوزستان را بر تن کرد. او 14 بازی انجام داد و نتوانست هیچ گلی به نام خود به ثبت برساند. فولاد خوزستان در آن سال قهرمانی در لیگ برتر ایران را کسب کرد. مقصد بعدی او باشگاه نفت تهران بود. 25 بازی و 5 گل زده طی یک فصل هم کارنامه‌اش در این تیم تهرانی بود.

غلامرضا در سال 1394 با مدیران باشگاه سایپا به توافق رسید. او 54 بازی برای این تیم انجام داد و 8 گل هم به ثمر رساند. ایستگاه آخر هم باشگاه سپیدرود رشت بود. رضایی تنها در 4 دیدار رسمی در فصل 1396-1397 وارد میدان شد و هیچ گلی نزد.

فوتبال ملی

رضایی برای اولین بار در سال 1389 به تیم ملی امید ایران دعوت شد (در آن زمان علی دایی هدایت تیم ملی را برعهده داشت). 7 بازی و 1 گل زده هم حاصل تلاشش در این تیم بود. او در سال 1387 با پیراهن تیم ملی ایران (بزرگسالان) وارد زمین چمن شد. او 50 بازی ملی در کارنامه دارد و 11 گل ملی هم به ثبت رسانده است.

غلامرضا اولین گل ملی‌اش را وارد دروازه تیم ملی زامبیا کرد. او در رقابت‌های قهرمانی غرب آسیا 2008 یکی از ملی‌پوشان ایران بود. تیم تحت هدایت علی دایی در پایان عنوان قهرمانی را به خود اختصاص داد. رضایی در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا 2011 هم یکی از بازیکنان اصلی تیم ملی بود. او در این تورنمنت دروازه تیم ملی عراق را باز کرد.

افتخارات

پرسپولیس تهران: قهرمانی در جام حذفی ایران 1389-1390، نایب قهرمانی در جام حذفی ایران 1391-1392

فولاد خوزستان: قهرمانی در لیگ برتر ایران 1392-1393

تیم ملی فوتبال ایران: قهرمانی در مسابقات قهرمانی غرب آسیا 2008

اتفاقات حاشیه‌ای

رضایی در آبان سال 1389 در مورد شایعاتی که برایش ساخته شده بود توضیح داد:

«شنیدم که می‌گویند فشنگچی و محمد نوری با من قرار گذاشته‌اند که تمام پاس‌های آخر را به من بدهند تا در پایان فصل آقای گل لیگ برتر شوم. من عصبانی شدم، اما نفس عمیق می‌کشم و توضیح می‌دهم! اصلاً اینطور نیست، باور کنید که آن‌ها چنین نیتی ندارند. نه آن‌ها قصد دارند چنین کاری انجام دهند و نه من با آن‌ها چنین قراری گذاشتم. این‌ها را حاشیه‌سازان مطرح می‌کنند و کسانی که می‌خواهند شایعه‌سازی کنند و در این میان سودی نصیبشان شود. پرسپولیس تیم بزرگی است و در تیم بزرگ دشمن زیاد است و اگر بگوییم چنین مسئله‌ای وجود ندارد، دروغ گفته‌ایم. آن‌هایی که می‌خواهند پرسپولیس را خراب کنند و این تیم را از قصد و هدفش دور کنند، این حاشیه‌ها را مطرح می‌کنند تا این تیم نتواند آن طور که می‌خواهد نتیجه بگیرد و به شرایط ایده‌آل که مدنظر تمامی مجموعه است، دست یابد. شاید به خاطر صمیمیت من با محمد نوری این شایعات را ساخته‌اند و شاید هم چون من با محمد در اردوها هم‌اتاق هستیم، چنین مسائلی را بزرگ جلوه دادند تا ما را دچار مشکل کنند. باور کنید از این حالت‌ها خارج نیست. اگر فیلم بازی‌های پرسپولیس را با دقت تماشا کنید، می‌بینید نوری به هادی نوروزی بیشتر از من پاس می‌دهد.»

او در ادامه به این نکته پرداخت که گفته می‌شود علی دایی علاقه زیادی به او دارد و حتی غلامرضا را پسر علی دایی می‌نامند:

«افتخار می‌کنم که چنین مسئله‌ای وجود داشته باشد. اینکه بگویند من پسر علی دایی هستم، کم چیزی نیست. من معتقدم چه چیزی بهتر از اینکه علی دایی بازیکنی را قبول داشته باشد و اعتقاد بسیار وی به بازیکنی که (من باشم) این صحبت‌ها را مطرح کند که من پسر او هستم. شاید کمی اغراق باشد، اما علی دایی شخصیتی دارد که هر طور با او رفتار کنی، همانطور با خودت رفتار می‌کند. وقتی به ایشان احترام بگذاری و برایش احترام قائل شوی و خواسته‌های ایشان را در زمین پیاده کنی و در کل شاگرد خلف و خوبی برای او باشی، نهایت احترام را برای شما قائل می‌شود و همانگونه به خوبی برخورد می‌کند و اگر هم بخواهی غیر از این باشی، دایی هم همانگونه با تو برخورد می‌کند که خودت خواستی. من صرف‌نظر از رابطه استاد و شاگردی، از صمیم قلب علی دایی را دوست دارم و حال که شاگرد او شده‌ام و قرار است چیزهای زیادی از او یاد بگیرم، حد استاد و شاگردی را رعایت می‌کنم تا ایشان هم مرا به گونه‌ای دوست داشته باشد که همه می‌گویند پسر او هستم.»