ادعای طناز طباطبایی به نداشتن آرزو / فیلم

طناز طباطبایی با ذوق و استعداد بالای هنری‌اش از همان ابتدا وارد مسیر سینما و تئاتر شد و با اخذ مدرک کارشناسی کارگردانی تئاتر از دانشگاه آزاد تهران، در دوره‌های آموزشی بازیگری شرکت و پس از آن وارد این عرصه هنری شد. طناز طباطبایی متولد اردیبهشت سال ۱۳۶۲ تهران می‌باشد‌. طناز طباطبایی کار خود را در سال ۷۹ با بازی در سریال جوانی ساخته سعید سلطانی آغاز کرد. طناز طباطبایی سپس به قول خود چند سالی صبر کرد تا بتواند به صورت حرفه‌ای‌تر وارد دنیای سینما و بازیگری شود و در سال ۸۳ اولین بازی خود در یک فیلم سینمایی به نام «دیشب باباتو دیدم آیدا» را به کارگردانی رسول صدرعاملی تجربه نمود. طناز طباطبایی سابقه‌ای طولانی در بازی در فیلم‌های فرزاد موتمن دارد و در سال ۸۶ در فیلم‌های «دماغ»، «جعبه موسیقی» و «شب‌زده» با وی همکاری نمود.

طناز : ارزو کردن اشتباهه

بیوگرافی و زندگینامه طناز طباطبایی

طناز طباطبایی بازیگر زن سینما و تلویزیون ایران متولد 20 اردیبهشت 1362 در تهران می باشد و 34 سال سن دارد.

تحصیلات : طباطبایی دارای مدرک لیسانس کارگردانی تاتر است. وی یک دوره بازیگری را در آموزشگاه آزاد هیوا گذرانده است. 

طناز طباطبائی فعالیت بازیگری خود را در تلویزیون از سال 1380 با حضور در سریال تلویزیونی جوانی ساخته سعید سلطانی آغاز نمود. و در سال 83 با حضور در فیلم سینمایی دیشب باباتو دیدم آیدا فعالیت خود را در سینما آغاز نمود.

او با حضور در سریال میوه ممنوعه به کارگردانی حسن فتحی توانست به خوبی دیده شود اما بعد از آن شاهد حضور بیشتر او در سینما بود تا در تلویزیون.

وی در سال 88 جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن را برای فیلم صداها از آن خود کرد. 

طناز طباطبایی تا کنون ازدواج نکرده است و مجرد می باشد.

استایل طناز طباطبایی

طناز طباطبایی

وی هیچ صفحه ای در صفحات اجتماعی از جمله اینستاگرام ندارد و صفحات منتسب به وی جعلی می باشد.

طناز طباطبایی هیچ نسبتی با بهنوش طباطبایی که او هم از بازیگران زن است ندارد , در برخی سایت ها چندی پیش شایعه شده بود که این دو هنرمند خواهر یکدیگر هستند.

طناز طباطبایی بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در جشنواره فجر 98

طناز طباطبایی در سال 98 در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن را برای بازی در فیلم شنای پروانه دریافت کرد

طناز طباطبایی از ازدواج می گوید

ازدواج قابل برنامه ریزی نیست اصولا زنان وقتی سی سالگی را رد می کنند کمی آرام تر می شوند و جدی تر به زندگی شخصی و خانوادگی فکر می کنند. شاید الان نزدیک یک سال و خورده ای باشد که برای من هم آن اتفاق افتاده که دوست دارم فامیلی و خانواده خودم را داشته باشم. این حس خیلی غریزی است و فکر می کنم هر زنی هم آن را تجربه می کند. ولی در مورد ازدواج من به این هم باور دارم که جزو تقدیر هر آدمی است. یعنی آن حرف هایی که از قدیم می گفتند آن کسی که قسمت تو باشد وقتی بیاد خواستگاری دهنت بسته می شود من فکر می کنم این درست است. بنابراین فکر نمی کنم ازدواج امر قابل برنامه ریزی باشد و مثلا شما بتوانید برنامه ریزی کنید که همسری پولدار یا خوش تیپ و … داشته باشید.

از طرفی من در هیچ کجای زندگی ام بحث ظواهر و مادیات برایم پر رنگ نیست و بیشتر عشق و علاقه برایم مهم است مطمئن هستم وقتی زمانش برسد آن مردی می آید که همه چیز بین مان چفت و جفت و درست می شود و درست پیش می رود. زندگی خوشبخت و شاد تنها تصویر من از زندگی زناشویی است و امیدوارم به امید خدا برایم اینطور بشود.

طناز طباطبایی

آهسته و پیوسته قدم بر می دارم

همیشه من اعتقاد داشتم به آهسته و پیوسته قدم بر داشتن. بیشترین چیزی که برای خودم مهم بوده این است که مثل نقاشی باشم که اول باید نقاشی کلاسیک را بیاموزد و انجام دهد و مثلا یک کوزه را درست طراحی کند و بکشد و بعد به آرامی به نقاشی حرفه ای و ماندگار تبدیل شود. در مورد بازیگری هم من همین نظر را داشتم که اگر به آرامی قدم بر دارم و رشد کنم جایم محکم تر و تثبیت شده تر خواهد بود و خودم از خودم راضی تر خواهم بود.