عکس عجیب از لاغری بسیار حسین رضازاده !

حسین رضا زاده ملی پوش سابق تیم ملی وزنه برداری متولد سال 1357 می باشد حسین رضازاده سه فرزند دارد حسین رضازاده در اردبیل متولد شده است حسین رضا زاده اکنون رییس فدراسیون وزنه برداری ایران و عضو هیئت مدیرهٔ باشگاه فوتبال سایپا است. حسین رضا زاده در مکه ازدواج کرد 

لاغری عجیب حسین رضازاده

بیوگرافی حسین رضازاده

 نام:حسین

نام خانوادگی:رضازاده

تاریخ تولد:22 اردیبهشت 1357

محل تولد :اردبیل

قد:1٫86 سانتی متر

رشته ورزشی :وزنه برداری

فرزندان:ابوالفضل ، فاطمه ، محمد مهدی

حسین رضازاده در سال 2002 پیشنهاد یونان برای کسب شهروندی یونان در ازای دریافت ماهانه 20 هزار دلار را رد کرد همچنین تقاضای مشابه ترکیه را مبنی بر تغییر تابعیت خود به ترکیه و دریافت 10 میلیون دلار پاداش در صورت قهرمانی در المپیک آتن و دریافت ماهانه 20 هزار دلار رد کرد.

کمیته حمل ونقل لندن در آستانه المپیک لندن ،در نقشه مترو ویژه لندن اقدام به نامگذاری ایستگاهها به نام اسطوره های المپیک نمود.در این نقشه اسامی بزرگانی چون حسین رضازاده، قهرمان و رکورددار فوق سنگین وزنه برداری المپیک در کنار بزرگانی چون نعیم سلیمان اوغلو، جان دیویس، واسلی آلکسیف و پیروس دیماس به چشم می خورد. ایستگاه جنوبی لندن ،بنام حسین رضازاده نامگذاری شده است.

حسین رضازاده یک اسطوره است

حسین رضازاده مدیر تیم های ملی، قهرمان پیشین جهان و دارندهٔ 2 مدال طلای المپیک، از سوی فدراسیون جهانی وزنه برداری به عنوان سفیر این سازمان منصوب شد. تاماش آیان رئیس فدراسیون وزنه برداری جهانی ضمن تمجید و تقدیر از سال ها زحمات وی در این رشتهٔ ورزشی و فعالیت هایی که در راه آماده سازی ملی پوشان تمامی رده های سنی ایران انجام داده است، وی را به عنوان سفیر IWF انتخاب و معرفی کرد.

2 مرداد 1387 رضازاده از مسابقات رسمی خداحافظی کرد و به این ترتیب، شرکت او در المپیک پکن منتفی شد. علت انصراف وی از شرکت در المپیک، فشارهای سنگین تمرین در طول دهه اخیر اعلام شد. گفته شد که وی به دستور پزشکان از حضور در بازی های المپیک امتناع کرده است .در روزهای پیش از آن خبرهایی مبنی بر شرکت نکردن حسین رضازاده در آزمایش های دوپینگ منتشر شده بود و برخی رسانه ها نیز خداحافظی وی را غیر معمول دانستند.

1 روز پس از کناره گیری رضازاده رئیس فدراسیون وزنه برداری مشکلات عروقی را دلیل خداحافظی او دانست. اما 2 روز پس از کناره گیری قضیه شکل دیگری به خود گرفت. ابراهیم نیرومند مشکلات جسمانی ناشی از بالا بودن فشار خون و قند خون را علت کناره گیری رضازاده دانست. اما در رسانه های مختلف دلایل مختلفی هم از زبان او منعکس شد:... رضازاده در تمرینات زود خسته می شد و به رکوردهای قبلی اش نمی رسید... نوسانات زیادی داشت و تا حدودی افسردگی هم گرفته بود. اما در همان زمان در مصاحبه ای که رضازاده با صدا و سیما داشت علت کناره گیری اش را آسیب دیدگی رباط صلیبی پا هنگام تمرین بیان کرد.

وزنه برداری حسین رضازاده

حسین رضازاده تاکنون دو بار مدال طلای مسابقات المپیک را برای ایران برده است. وی صاحب رکورد دو ضرب دستهٔ +۱۰۵ کیلوگرم میباشد و پیش از مسابقات جهانی وزنه برداری در فرانسه صاحب رکورد یک ضرب دستهٔ +۱۰۵ کیلوگرم این رشته ورزشی نیز بود. او در ایران به عنوان «قهرمان قهرمانان» نیز انتخاب شده‌است. آخرین قهرمانی وی مربوط به بازی‌های آسیایی دوحه است.

▪ مدال برنز بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ تایلند ▪ مدال برنز مسابقه‌های قهرمانی جهان ۱۹۹۹ یونان

▪ مدال طلای مسابقه‌های قهرمانی آسیا ۱۹۹۹ چین

▪ مدال طلای بازی‌های المپیک ۲۰۰۰ سیدنی ▪ مدال طلای مسابقات ستاره‌های جهان ۲۰۰۱ استرالیا

▪ مدال طلای بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان ▪ مدال طلای مسابقه‌های قهرمانی جهان ۲۰۰۲ لهستان

▪ مدال طلای ستاره‌های جهان ۲۰۰۲ روسیه

▪ مدال طلای جایزه بزرگ ۲۰۰۲ نروژ

▪ مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۰۳ چین

▪ مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۰۳ کانادا

▪ مدال طلای بازی‌های المپیک ۲۰۰۴ آتن

▪ مدال طلای مسابقه‌های قهرمانی آسیا ۲۰۰۵ امارات

▪ مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۰۵ قطر

▪ مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۰۶ دومینیکن

▪ مدال طلای بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه

المپیک حسین رضازاده 

Gold medal.svg المپیک 2000 سیدنی

Gold medal.svg المپیک 2004 آتن

مسابقات جهانی:

 Gold medal.svg 2006 سانتو دومینگو

 Gold medal.svg 2005 دوحه

 Gold medal.svg 2003 ونکوور

 Gold medal.svg 2002 ورشو

 Bronze medal.svg 1999 آتن

 بازی های آسیایی:

Bronze medal.svg 1998 بانکوک

Gold medal.svg 2002 بوسان

Gold medal.svg 2006 دوحه

جمع مدالهای حسین رضازاده:8 مدال طلا (2 مدال المپیک؛ 4 مدال جهانی و 2 مدال بازی های آسیایی) و 2 مدال برنز است.

من در اردبیل و در یک خانواده مذهبی به دنیا آمدم و دو برادر و پنج خواهر هستیم. زمانی که 14 ساله بودم، وزنه برداری را شروع کردم.مثل همه بچه ها در کوچه فوتبال یا والیبال بازی می کردم اما این که بخواهم ورزشکار حرفه ای شوم اصلا تصورش را نمی کردم. اتفاقی به سمت ورزش حرفه ای آمدم. برای 22 بهمن آموزشگاه ها ثبت نام می کردند که من با دوستانم برای ثبت نام رفتیم و مربی ورزش من خودش وزنه بردار بود به من گفت برای وزنه برداری خوب هستم. نکته جالب این است که از همان مسابقات آموزشگاه ها کوروش باقری را می شناسم.

وضع مالی متوسطی داشتیم. پدرم راننده کامیون بود و بعد از المپیک سیدنی بازنشسته شد. آن اوائل برای تمرین من و دوستانم با اتوبوس واحد به سالن می رفتیم. شب که می خواستیم برگردیم اتوبوس واحد نبود، کرایه تاکسی هم 10 – 20 تومان بود. ما هم این مقدار پول نداشتیم بنابراین نزدیک به 40 دقیقه از باشگاه تا خانه را پیاده می آمدیم.

ابوالفضل الان 13 – 14 ساله است که بهترین سن برای شروع وزنه برداری است، اما متاسفانه در تهران ساکن هستیم و سالن وزنه برداری به آن صورت در تهران نیست. باید مسیر طولانی برویم و بیاییم. البته خودم در خانه او را تمرین داده ام، اما واقعا تنها نمی شود کار کرد مخصوصا برای نوجوان. حالا با کوروش باقری در فکرش هستیم که بتوانم در مجموعه ورزشی شرکت نفت در تهرانسر یا جای دیگر کار کنیم.

بله. فیزیک خوبی دارد. خود من هم وقتی وارد وزنه برداری شدم حدود 65 کیلوگرم بودم. ابوالفضل هم مثل خودم است و البته چاق نیست. قد بلند است و استخوان بندی درشت دارد.

- چند فرزند دارید؟

سه فرزند، دو پسر و یک دختر. فاطمه وارد 9 سال شده و محمد مهدی هم 6 ساله است.

- دخترتان را نمی خواهید وارد وزنه برداری بانوان کنید؟

چرا که نه. اتفاق دخترم مقداری تپلی هم هست (با خنده). آن موقع که ما هم فدراسیون بودیم داشتیم روی وزنه برداری بانوان کار می کردیم، اما روی لباس مشکل داشتیم. خدا را شکر که الان همه چیز حل شده است، اما باید از پایه کار شود. باید زیرساخت های آن درست شود و مربی بیاوریم. به نظرم در بخش بانوان هم قوی هستیم و می توانیم در بازی های آسیایی و المپیک مدال بگیریم اما باید کار شود.

- شما دو جای متفاوت، فدراسیون وزنه برداری و شورای شهر را تجربه کردید. اگر الان حق انتخاب داشته باشید سمت کدام می روید؟

فدراسیون وزنه برداری، چون کارم بود. شورای شهر هم تجربه خیلی خوبی بود و رییس کمیته ورزش بودم و کارهای زیادی در بخش همگانی انجام دادیم و سالن های بانوان و جانبازان و معلولان را افزایش دادیم. 70 – 75 درصد وسایل داخل پارک ها فرسوده بود که از قالیباف خواستیم که تعویض شود و این اتفاق افتاد.

تمام لحظات خاطره است. برای المپیک سیدنی شب قبل از مسابقه خیلی استرس داشتم و خوابم نبرد. ایوانف قبل از صبحانه ما را وزن کشی می کرد و وقتی دید من دو کیلوگرم وزن کم کردم شاکی شد که گفتم از استرسم است. پودر تو آب معدنی ریخت و می گفت بخورم تا وزنم بالا بیاید. به او می گفتم مستر ایوانف با دو کیلوگرم اتفاقی نمی افتد و وزنه هایم را می زنم. البته خدا هم خیلی کمکم کرد. وزنه 212.5 را در یک ضرب اصلا نزده بودم و برای اولین بار در المپیک سیدنی زدم. زمانی که روی تخته می روی موسیقی پخش می کنند. من بعدا فیلم وزنه زدنم را که دیدم متوجه آن آهنگ شدم و با تعجب گفتم مگر آهنگ زده بودند. در واقع جو طوری بود اصلا صدایی نمی شنیدم. ایوانف کارهای زیادی برای وزنه برداری ایران کرد. البته ما وزنه برداران نیز در آن فشار تمرینات طاقت آوردیم. تمام بچه ها حداقل یک بار مجبور به عمل جراحی شدند و فقط من عمل نکردم.

همه بچه ها شیطون بودند اما کوروش باقری اخلاق تندی داشت و همیشه هم من با او هم اتاقی بودم چون اخلاق کسی با او جور در نمی آمد.

آن قدر خسته و کوفته از تمرینات می آمدیم که فقط می خواستیم بخوابیم (باخنده). یک بار در شهرکرد اردو داشتیم که ایوانف مریض شد و دکتر رفت. ما هم تمرین نکردیم و نشسته بودیم که دیدیم در فاصله زدن سرم دوم و در حالی که سوزن سرم به دست داشت، آمد. ما هم سریع شروع به تمرین کردیم. ایوانف واقعا طرز فکر ما را تغییر داد زیرا کسی که ورزش حرفه ای می کند خوابیدن، غذا خوردن، تمرین کردن و همه چیز آن باید حرفه ای باشد. مشکلی که بعد از المپیک لندن به وجود آمد به این دلیل بود که کوروش باقری سخت گیر بود. ایوانف هم سخت گیر بود و خود کوروش از زیر تمرینات در می رفت و خودش الان می گوید اگر به حرف ایوانف گوش می داد شاید الان او هم مدال المپیک داشت.