حمله تند پدر آرمان عبدالعالی به مادر غزاله| هند جگر خوار!

گاهی رضایت دادن ترس دارد. مثلا وقتی قبول می‌کنی دختر کوچولویت به شرط اینکه درس‌های زبانش را بخواند، به خانه دوستش برود اما ته دلت می‌دانی که آنها وقتی به هم برسند، به تنها چیزی که فکر نمی‌کنند کلاس زبان است.

به گزارش همشهری آنلاین، جواد عزیزی دبیر حوادث همشهری در یادداشتی نوشته است: گاهی رضایت دادن ترس دارد. مثلا وقتی به پسربچه پشت چراغ قرمز اسکناسی می‌دهی که برود و برای خودش خوراکی بخرد اما ته دلت می‌ترسی که مبادا آن را به پدر معتادش بدهد و آنوقت تو باعث شوی که وعده مواد امشبش تامین شود.

گاهی رضایت دادن ترس دارد، مثلا وقتی مادر دزدی که همین چند وقت قبل تیغه چاقو را زیر گلویت گذاشت و موبایلت را دزدید و باعث شد که تا مدت‌ها از همه بترسی و وحشت کنی، آنقدر در دادگاه عز و جز کند که مجبور شوی پسرش را ببخشی و برگه رضایت را امضا کنی اما ته دلت مطمئن باشی که آن دزد به محض آزادی سراغ یک نفر دیگر مثل خودت خواهد رفت و دوباره روز از نو و روزی از نو.

برای همین وقتی خودم را می‌گذارم جای پدر و مادر غزاله از رضایت دادن می‌ترسم. می‌ترسم رضایت دهم و آرمان به 3 تا 10 سال زندان محکوم شود و چون سال‌های زیادی در زندان بوده به زودی آزاد شود. می‌ترسم رضایت بدهم و دیگر همه چیز از دستم خارج شود. قاتل دخترم از زندان آزاد ‌شود و پس از آن با هر خبری درباره او، این سئوال مرگبار که آیا تصمیم درستی گرفتم؟ روی سرم آوار شود.

می‌ترسم هر بار با دیدن عکس‌هایش، مثلا در کنار خانواده‌اش، هنگام ازدواجش یا در شبکه‌های اجتماعی- که اتفاقا عاشق این موضوعات هستند- دلم هری بریزد و یاد دخترم بیفتم. یاد تنها فرزندم که حالا نیست و حتی سنگ قبری هم ندارد که همه دلتنگی‌هایم را دور از چشم همه و در کنار مزارش گریه کنم.

شاید فشار همین ترس‌هاست که در نهایت باعث شده آن اهرم لعنتی- طناب دار- را بکشم و به جای بخشش، قصاص را انتخاب کنم. شاید اگر گزینه دیگری هم وجود داشت، حکم را اجرا نمی‌کردم. شاید اگر می‌شد آرمان به جای چند سال حبس، به حبس ابد محکوم می‌شد، آن ترس لعنتی سراغم نمی‌آمد. شاید اگر در قانون مجازات اسلامی بین قصاص و بخشش، گزینه دیگری هم وجود داشت آن را انتخاب می‌کردم. شاید... شاید... همه اینها را نوشتم که بگویم ای‌کاش خواسته ما به جای فشار آوردن به خانواده غزاله، فشار آوردن به قانونگذار بود برای اصلاح قوانین. اصلاحاتی که بدون آسیب رساندن به اصول فقهی و شرع، می‌تواند ابزار دیگری باشد برای برقراری عدالت.

مهاجرت پدر و مادر غزاله

مهاجرت پدر و مادر غزاله شکور از ایران و علت مهاجرت و الان کجا هستند؟

خبر مهاجرت پدر و مادر غزاله شکور از ایران جنجالی شده و برادر آرمان عبدالعالی در پیج اینستاگرامی که به تازگی راه اندازه کرده، اظهار داشته که پدر و مادر غزاله شکور بعد از اجرای حکم اعدام آرمان (قاتل دخترشان غزاله) از ایران رفتند و به کشور ترکیه مهاجرت کردند.

آرتین برادر آرمان عبدالعالی در پیج اینستاگرامی که به تازگی راه اندازه کرده، اظهار داشته که پدر و مادر غزاله شکور بعد از اجرای حکم اعدام آرمان (قاتل دخترشان غزاله) از ایران رفتند و به کشور ترکیه مهاجرت کردند.

پدر و مادر غزاله شکور بعد از اعدام آرمان کجا هستند؟

بر اساس این گزارش های جدید از وضعیت روحی پدر و مادر غزاله اینکه برای همیشه از ایران رفته اند و دیگر تاب ماندن و غصه خوردن را نداشتند و فقط منتظر قصاص آرمان بودند.

اما اگر گفته‌ها درست باشد با رفتنشان غم نبود دخترشان کمتر میشود؟ آیا این غم بزرگ به فراموشی سپرده میشود؟

تاکنون خانواده غزاله شکور به این خبر واکنش نشان نداده اند و صحت این خبر تایید و یا تکذیب نشده است

برادر آرمان عبدالعالی

در حالی برادر آرمان عبدالعالی که روز ۳ آذر به جرم قتل غزاله شکور اعدام شد با انتشار یک استوری عجیب تلویحا از آرمان دفاع و از غزاله انتقاد کرده که صحبت‌های پدر آرمان هم خبرساز شده است.

حکم قصاص آرمان عبدالعالی در زندان رجایی شهر اجرا شد. آرمان عبدالعالی، در سال ۱۳۹۲ مرتکب قتل غزاله شکور شد و به قصاص محکوم شد. خانواده آرمان عبدالعالی، چهره‌های شناخته شده‌ای چون عادل فردوسی‌پور و نهادهای حقوق بشری تلاش بسیاری کردند تا رضایت خانواده شکور را جلب کنند و جلوی اجرای این حکم را بگیرند، اتفاقی که با اصرار خانواده غزاله و حکم دادگاه، سرانجام ممکن نشد و آرمان صبح چهارشنبه سوم آذر ۱۴۰۰ به دار آویخته شد.

رضایت خاطر پدر غزاله بابت اعدام آرمان

پدر غزاله از رضایت خاطرش بابت اعدام آرمان پس از اجرای حکم آرمان اعلام کرد: به نمایندگی از غزاله، حق دخترم را گرفتم. انتظار داشتیم آرمان جای پیکر دخترمان را بگوید که هیچ وقت نگفت. هشت سال بود که پیگیر پرونده غزاله بودیم و واقعا خیلی آرام شدیم.